سبک زندگی مهدوی

 قسمت پنجم

3- تفکر مادی

بسیاری از مردم دارای تفکر مادی بوده و ظاهر جهان و انسان را می شناسند،

و می گویند:زندگی انسان، رفاه و لذت انسان، رشد و کمال انسان، همه در محدوده ی زندگی دنیاست، در ورای این عالم خاکی، جهان دیگری وجود ندارد

پس اگر انسان مبارزه را آغاز کند، با قدرتمندان سلطه گر درگیر مبارزه گردد و زندانی شود، یا تبعید گردد، یا شکنجه شود و یا سرانجام اعدام گردد، همه چیز خود را از دست داده است، و از تمام لذت ها، و خوشی ها بریده، شکست می خورد و دیگر راهی برای به دست آوردن دنیا وجود ندارد

چون تفکر تفکر مادی است، و محدوده ی ارزیابی تنها محدوده ی تنگ دنیاست، نمی تواند به مبارزه فکر کند،و یا شجاعت محروم شدن از تعلقات دنیا را در سر بپروراند.

بنابراین تن به ذلت و خواری می دهد که محروم نشود

بردگی را می پذیرد که اجازه بدهند تا بماند و چند روزی زندگی کند.

شهادت طلبی و مبارزه با وابستگی ها

درمان دردهای اجتماعی، و انواع وابستگی ها را باید در فرهنگی جستجو کرد که توان مقابله با تهدیدات نظامی ابرقدرتها را داشته باشد،

و از نظر اخلاقی و بینشی بتواند ریشه های وابستگی ها را بخشکاند.

دنیازدگی را از جان و دل انسان بزدایدو ترس از مرگ را درمان کند

و تفکر مادی را مردود شمرده با یک جهان بینی واقع گرایانه، افق دیدگاه بشری را به وسعت نظام هستی گسترش دهد.

و آن فرهنگ شهادت، و شهادت طلبی است

زیرا در فرهنگ شهادت طلبی باورهای ارزشمندی به اثبات می رسد

مانند:

الف - جهان و انسان آفریده ی خدای عاقل و عالم و هدفداری است

ب - زندگی و حیات، رشد و کمال تنها در محدوده ی این دنیا محصور نیست گرچه از این جا آغاز می شود

ج - زندگی انسان پس از مرگ ادامه دارد، و انسان جاودانه است، و زندگی و لذت و رفاه با مرگ پایان نمی پذیرد.

د - خوبیها پاداش چند برابر و زشثیها کیفر و عذاب به همراه دارد، و عملی چه کوچک و چه بزرگ فروگذار نمی گردد

ه - انسانهای ایثارگر و پاکمردان جهادگر در بهشت جاویدان، در نعمتهای بیکران الهی جاودانه اند

پس شهید و شاهد جاودانه است، زندگی ادامه دارد، لذت ها و خوشی ها تداوم دارند، و بودن و چشیدن پایانی ندارد

پس مرگ ترس آور نیست زیرا پایان زندگی انسان نیست.

پس شهادت در راه خدا هراسی ندارد که غرق شدن در انواع نعمت های الهی است و شفاعت کردن از گناهکاران امت است.

پس همانند آن شاعر آزاده [مولانا جلال الدین مولوی] باید گفت:

مردم از حیوانی و آدم شدم                 پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم؟

منبع: کتاب پیام عاشورا و جایگاه آن در نهج البلاغه
ادامه دارد….

قسمت چهارم

2- ترس از مرگ

برخی دیگر از مردم می خواهند به زندگی خود چند روزی ادامه دهند از مرگ و مردن سخت در هراسند نمی خواهند بمیرند و زن و فرزندان آنها بی سرپرست  بماند اموالشان تاراج گردد.

از مردن می ترسند و فکر آن را نمی توانند در سر بپرورانند

گرچه هر روز جنازه های یاران را بر روی دست دوستان می نگرند و می دانند که مردن حق است و همه باید از دنیا بروند ما  شهامت آرزوئی مرگ را ندارند.

و چون از مرگ می توسند، ساکتند، بی تفاوت می باشند، حرفی اعتراضی مقاومتی ندارند

تن به ذلت داده چون بردگان بی اختیار هیچگونه اظهار نظری در برابر ستمکاران ندارند.

امام را در کربلا تنها گذاشتند، که سمبل زشت کوفیان بی وفا، در تاریخ بشریت  برای همیشه ثبت گردید

و یا به ندای امام پاسخ مثبت ندادند و امام برحق را پشت کردند  و یا در همراهی  با امام کوتاهی کردند

و یا بین راه فرار کرده  جان خویش را نجات دادند

فکر می کردند اگر به کربلا نروند زنده خواهند ماند.

سلاطین فاسد، استعماگران سلطه گر، از نظر روانشناسی روحیه مردم را می شناختند که نمی خواهند بمیرند و از مرگ وحشت دارند از این رو همواره با تهدید به کشتن مردم را ساکت می کردند، و جوامع بشری را به خط سکوت و بی تفاوتی می بردند.

گاهی چنان مغرورانه برخورد می کردند که شهادت طلبان عاشق حق را نیز تهدید به مرگ می کردند

و نمی دانستند که مرگ برای عاشقان حق یک آرزوی دیرین است وقتی ولید فرماندار مدینه و مروان، حضرت اباعبدالله(ع) را تهدید کردند، با شجاعت شگفتی آور فرمود:

یَابنَ الزَّرقا اَنتَ تَقتُلُنی اَم هُوَ؟ کَذِبتَ وَاثِمتَ

ای فرزند زند بدکاره آیا تو مرا می کشی یا ئولید؟ دروغ گفتی و گناه کردی؟«تاریخ طبری، ج7، ص216-218»

و در نزدیکی سرزمین کربلا در برابر تهدید حر فرمود:

افبالموت تخوفنی؟ و هل یعدوا بکم الخطب ان تقتلونی، و سأقول ما قال اخوالأوس:سأمضی و ما بالموت عار علی الفتی اذا ما نوی حقا و جاهد مسلما

آیا مرا با مرگ می ترسانی؟ و آیا بیش از کشتن من نیز کاری از شما ساخته است؟ من در پاسخ تو شعر برادر أوسی را می خوانم که گفتمن به سوی مرگ می روم که مرگ برای جوانمرد ننگ نیستآنگاه که اعتقاد به اسلام داشته و هدف او حق باشد. «انساب الاشراف، ج3، ص171»

منبه: کتاب پیام های عاشورا و جایگاه آن در نهج البلاغه

ادامه دارد…

قسمت سوم

علل و عواملی ذلت پذیری و سکوت و بی تفاوتی را می توان در مواردی به ارزیابی گذاشت.

1- دنیا زدگی

بسیاری از مردم می خواهند زندگی کنند و امور زندگی آنان تأمین گردد و خود و خانواده شان را حفظ و تأمین کنند

تلاش می کنند تا رفاه خود و خانواده شان را فراهم آورند.

سعی دارند تا خانه و مغازه و سرمایه و کسب و کار قابل توجهی بدست آورند

چون اصالت را بدنیا دادند برای آنها فرقی نمی کند چه کسی باید حکومت کند؟ امام به حق و در چهارچوب وحی الهی ؟

یا شرابخواری از آل ابوسفیان با روشهای شیطانی !!!

آنچه برای این دسته از مردم مهم است و سرنوشت ساز می باشدٰمنافع زندگی و استراحت و رفاه و لذت بردن از دنیاست.

مردم کوفه به امام حسین (ع) نامه نوشتندٰ طومار ها امضاء کردند اما تا دیدن رفتن به کربلا و حمایت کردن از فرزند پیامبر (ص) خطر ناک است و برای دنیای آنان فایده ای ندارد سکوت کردند همه چیز را نادیده گرفتند به همه قراردادها و پیمان نامه ها پشت  پا زدند

بلکه برخی از آنان در لشکر عمر سعد برای همکاری و گرفتن حقوق حاضر شدند که امام در سخنرانیها نام برخی از آنان را مطرح فرمود.

روانشناسی  این دسته از مردم را حضرت اباعبدالله (ع) در یک سخن افشاگرانه آشکارا بیان فرمود که:

اَلنّاسُ عَبِیدُالدُّنیا وَالدِّینُ لَعْقٌ عَلَی اَلسِنَتِهِم… وَ اِذَا مُحِصّوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّیانُون

مردم بنده دنیا هستند و دین بازیچه زبان آنان است… پس آنگاه که با مشکلات و سختی ها آزمایش گردند دینداران واقعی کم اند.

منبع: کتاب پیام های عاشورا و جایگاه آن در نهج البلاغه

ادامه دارد…